مهمترین شاخص های آب عبارتند از
1- شاخص های املاح محلول آب : EC, TDS, pH, P, M, TH
2- شاخص های مواد معلق آب : TSS, FTU, NTU, JTU, CU
3- شاخص های آلودگی های آب : TOC, COD, BOD
4- شاخص های بهداشتی بودن آب : E.coliform
EC (Electrical Conductivity)/هدایت الکتریکی
هدایت الکتریکی یا کانداکتیویته معرف قدرت یونی یک محلول در انتقال جریان برق است. از آنجا که در محلول ها یون ها جریان برق را انتقال می دهند EC با TDS رابطه دارد.
رابطه ی EC و TDS برای نمونه های مختلف آب فرق می کند و به غلظت و نوع ناخالصی های موجود در آب بستگی دارد. در محلول های رقیق ارتباط بین این دو پارامتر به صورت زیر است:
TDS = 1/2 EC
اما در محلول های غلیظ این رابطه برقرار نیست چراکه وقتی که غلظت ناخالصی ها زیاد می شود یون ها روی حرکت یکدیگر اثر منفی می گذارند و هدایت الکتریکی محلول دیگر با تعداد یون ها متناسب نیست.
در شرایط یکسان با افزایش EC، سرعت خورندگی افزایش یافته و درجه یونیزاسیون نمک های آب کاهش مییابد.
ضریب هدایت الکتریکی یک محلول بسیار وابسته به دما است. هدایت الکتریکی آب خالص در دمای 25 درجه سانتیگراد 0.056 است.
ECمترهای متداول آزمایشگاهی از روش یک پتانسیل سنج به همراه ۴ الکترود استفاده می‌کنند. اغلب اوقات الکترودها استوانه‌ای هستند و به صورت متحدالمرکز منظم شده‌اند. این الکترودها معمولاً از فلز پلاتین ساخته شده اند. جریانی به جفت خارجی الکترودها وارد میشود. پتانسیل بین جفت داخلی اندازه گیری میشود. هدایت الکتریکی را می‌توان با استفاده از فاصله ی بین الکترودها و منطقه ی سطحی آنها با استفاده از قانون اهم (V/I=R) در ECمتر اندازه گیری کرد ولی به طور کلی، برای دقت بیشتر، از یک روش کالیبراسیون با استفاده از الکترولیت‌های دارای ضریب هدایت شناخته شده استفاده می شود.
روش اندازه گیری به این صورت است که ابتدا سر الکترود را یکبار با آب مقطر و بعد با محلول نمونه میشوییم. بعد یک بشر تمیز را با محلول نمونه کر داده و آن را از محلول نمونه پر میکنیم. سر الکترود را داخل محلول نمونه می گذاریم و دکمه Read الکترود را می زنیم.
توجه داشته باشید که حسگر الکترود بطور کامل با محلول پوشانده شده و در تماس با کف یا کناره های ظرف نباشد.